အာရွတုိက္သူ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား

အာရွတုိက္သူ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား

by Lu Cifer on Sunday, February 12, 2012 at 11:05am ·

အိႏၵိယက အင္ဒီယာဂႏၵီ၊ သီရီလကၤာက ဆီရီမာဗို ဘန္ျဒာနာကီ၊ ပါကစၥတန္က ဘန္နာဆာ ဘူတုိ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ရွိတ္ဟာစီနာ၊ ဖိလစ္ပို္င္က ကိုရာဇန္အာကြီႏို၊ အင္ဒိုနီးရွားက ေမဂါ၀ါဒီ ဆူကာႏိုပူၾထီ၊ ဒီအမ်ဳိးသမီးႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာင္အာရွနဲ႔  အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေလးခုအတြင္းမွာ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံေတြကို ေခါင္းေဆာင္မွႈ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။

တေယာက္ခ်င္းစီကို ျပန္ၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖခင္က ႏုိင္ငံတည္ေထာင္ သူေတြ၊ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလို ေသြးသား ေတာ္စပ္တာေၾကာင့္ ဆိုခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အႀကီးအမွဴးေနရာရလာဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းရခဲ့တာလည္း အမွန္ပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ေဆြရိပ္မ်ဳိးရိပ္ မကင္းတာ တခုတည္းေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့တာပါလို႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။
အထက္က အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တေယာက္ကမွွ် ပထမဆံုး ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခန္႔ခန္႔ညားညား အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအရည္အခ်င္းေတြမရွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအားနည္းခ်က္ကိုပဲ လူေတြက အျပစ္ကင္းတယ္၊ သန္႔ရွင္းတယ္လု႔ိ ျမင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊

တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ ဖခင္တို႔ရဲ႕ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံလို႔ သူတို႔ကို အာဇာနည္လို႔ ျမင္တဲ့အျမင္မ်ဳိးေတာင္ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တေယာက္မွလည္း (အနည္းဆံုး သူတို႔ရာထူးရၿပီး ပထမသက္တမ္းအတြင္းမွာ) အမ်ဳိးသမီး အေရးလို႔ မေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ သူတို႔ေခတ္မွာ ေက်းလက္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ အရင္ထက္ ပိုျပီး ထူးကဲသာလြန္တယ္လို႔လည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အာရွတုိက္ဟာ အရင္နဲ႔ မတူေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ။  ေဆြရိပ္မ်ဳိးရိပ္မကင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခတ္ကုန္ၿပီလို႔ေတာ့ မဆုိႏုိင္ေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီး ႏို္င္ငံ့ အႀကီးအကဲေတြရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ အာဂ်န္ဒါ agendas မွာ အမ်ဳိးသမီးအေရးအရာေတြ အထုိက္အေလွ်ာက္ ပါ၀င္လာတာေတြ႔ လာရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ပိုၿပီး အေရးၾကီးတယ္လို႔ ဆုိႏိုင္တာက အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ ေဆြရိ္ပ္မ်ဳိးရိပ္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မဆုိင္၊ တကယ္ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ပိုမ်ားလာတာပါ။

အီတလီမွာေမြးခဲ့တဲ့ ဆိုနီယာ ဂႏၵီဆုိရင္ အိႏၵိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ရာဂ်စ္ဂႏၵီရဲ႔ ဇနီးသည္၊ ကြယ္လြန္သူ အင္ဒီယာဂႏၵီရဲ႕ ေခြ်းမျဖစ္ပါတယ္။  ဒီလို  ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္အစဥ္အလာအေၾကာင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ သူလည္း  ၾသဇာအႀကီးဆံုး အမ်ဳိးသမီးျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ေပမယ့္ ကားလိပ္ေနာက္ကြယ္မွာလည္း သူဟာ အမွန္တကယ္ ႏုိင္ငံေရးအရည္အခ်င္းရွိတေယာက္ပါပဲ။

ဒီအရည္အခ်င္းကို မွတ္ေက်ာက္တင္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ စမ္းသပ္မွႈတခုကေတာ့ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာ ကြန္ဂရက္ပါတီကို ဆက္ေခါင္းေဆာင္ဖို႔ စတုထၳသက္တမ္းအျဖစ္ မႀကံဳစဖူး ေရြးခ်ယ္ခံရျပန္ပါတယ္။ ဒီသက္တမ္းမွာ ပါတီကို အားေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ရပါဦးမယ္။ အမ်ဳိးသမီးအေရးကို ေရွ႕တန္း ေရာက္လာေအာင္ အားစိုက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ႏုိင္ငံေရးမွာ ကိုယ္စားျပဳမွႈပိုရလာဖို႔ ကိစၥမ်ဳိးမွာပါ၊ ပရာတစ္ဘာ ပါတယ္လ္ Pratibha Patil ကို အိႏၵိယရဲ႕ ပထမဦးဆံုး သမတျဖစ္လာဖို႔ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံေပးခဲ့သူဟာလည္း ဆိုနီယာ ဂႏၵီပါပဲ။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ရွိတ္ဟာစီနာ Sheikh Hasina ဆုိရင္လည္း လုပ္ၾကံခံရတဲ့ သူ႔အမ်ဳိးသားရဲ႔ ေျခရာနင္းရင္း ဖြံ႔ျဖိဳးေရးကိစၥေတြကို စိတ္အားထက္သန္တဲ့အေလွ်ာက္။ အမ်ဳိးသမီးအေရးကို အာရံုစိုက္လုပ္ေဆာင္သူပါပဲ။ ပထမရာထူးသက္တမ္းမွာ မျပီးဆံုးေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြကို အခု ဆက္ၿပီးထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။

အေရွ႕အာရွကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း အမ်ဳးိသမီးေတြ ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ ၀င္လာတာကို ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္၊ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၉ ခုႏွစ္အထိ ေတာင္ကိုရီးယားရဲ႔ သမၼတ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပတ္ခ်ဳံဟီး ရဲ႕ သမီး ပတ္ဂ်န္ဟီး Park Geun-hye ဆုိရင္ လက္ရွိသမတ လီေျမာင္ဘက္ ရာထူးသက္တမ္းကုန္တဲ့အခါ က်င္းပမယ့္ သမတေရြးေကာက္ပြဲမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ သမၼတေလာင္းပါ။
သူလည္း ႏုိင္ငံေရးၾသဇာတခ်ဳိ႔ကို မိသားစုသမုိင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံေၾကာင့္ ရခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ၾကာေအာင္ ႏိုင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈဳ၊ ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ Grand National Party ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မွဳေနရာကို အဆင့္ဆင့္ တက္လွမ္းလာတာလည္း ျငင္းမရတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေတာင္ကိုရီးယားရဲ႕ ပက္ဂ်န္ဟီနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္က ကိုရာဇန္အာကြီႏို တို႔ကို ႏွဳိင္းယွဥ္မယ္ဆုိရင္ ဖိလစ္ပို္င္သမၼတဟာ ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုယ္သူ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ႏုိင္ေရးသမားလည္းမဟုတ္၊ အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္လည္း မဟုတ္။ အိမ္ရွင္မ တေယာက္ပါပဲလို႔ လူသိရွင္ၾကားေျပာခဲ့ဖူးတာရွိပါတယ္။ မဲေပးတဲ့လူေတြကိုလည္း သူေျပာတာကလည္း ရိုးရိုးပါပဲ။

သူဟာ အသတ္ခံလုိက္ရတဲ့ အတုိက္အခံ သူရဲေကာင္း ဘန္နီႏို အကြီႏိုရ႕ဲ က်န္ရစ္သူ မုဆုိးမျဖစ္တယ္။ ဒါပါပဲ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေတာင္ကိုရီးယားက ပတ္ခ်ံဳဟီးရဲ႔ သမီးကေတာင္ ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏို္င္ပါဘူး။

ဂ်ပန္မွာလည္း ေစာေစာက ဥပမာေတြန႔ဲ ဘာမွ မဆုိင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲက ျဖစ္ေနပါျပီ၊ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးေဟာင္းနဲ႔ အမ်ဳိးသားလံုျခံဳေရးအႀကံေပး ယူရီကို ကိုအီကီ Yuriko Koike ဟာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ၾသဇာအရွိဆံုးေခါင္းေဆာင္တေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္၊ သူ႔ကို ဂ်ပန္ရဲ႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေလာင္းလ်ာလို႔ ေျပာရင္ေတာင္ရပါတယ္။ ထူးျခားတာက သူ႔မ်ဳိးရိုးမွာ ထိတ္ထိတ္က်ဲ ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္မွမရွိပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္  သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးၾသဇာဟာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ႏုိင္ငံေရးအရွိန္အ၀ါ နဲ႔ လားလားမွ် မပတ္သက္ဘူးလို႔ဆုိတာပါ။

ကိုအီကီဟာ ပင္ကုိယ္ ႏုိင္ငံေရး အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူ၊ အာရတ္အေရးအရာႏွံစပ္သူ (ကိုင္ရိုတကၠ သိုလ္မွာပညာသင္ခဲ့)၊ အဂၤလိပ္စာ တတ္တာေၾကာင့္ ကမၻာအေရးအရာေတြမွာလည္း အျမင္က်ယ္သူျဖစ္ပါတယ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အမ်ဳိးသားေတြက သူ႔ေလာက္ အရည္အခ်င္း မရွိၾကပါဘူး။

အာရွႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ ကိုယ့္ဒူးကုိယ္ခြ်န္ ႏုိင္ငံေရးထဲ ၀င္ေရာက္လာသူေတြထဲမွာ အင္ဒိုနီးရွားက ဘ႑ာေရး၀န္ၾကီးေဟာင္းနဲ႔ လက္ရွိ ကမၻာ့ဘဏ္ရဲ႔ မန္ေနဂ်င္းဒါရုိက္တာ ဆီရီ မာလ္ယာနီ အင္ဒရာ၀ါတီလည္း ပါ၀င္ပါတယ္၊ သူကိုလည္း ၂၀၁၄ အင္ဒိုနီးရွား သမတေရြးေကာက္ပြဲမွာ သမတေလာင္းတေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ လူေတြက တစ္ေပးေနၾကပါတယ္၊
ထုိင္၀မ္မွာ အမ်ဳိးသမီး အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ စုိင္ အင္ ၀မ္ Tsai Ing-wen  ဟာ ႏိုင္ငံေရးအရွိန္အ၀ါကို အခ်ိန္ၾကာၾကာထိန္းထားႏုိင္ျပီး ဇန္န၀ါရီလ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ သမတ မား (Ma Ying-jeou)  ကို ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်က္အရ မဲအေရအတြက္ ၅၁ ရာခုိင္ႏွဳန္း၊ ၄၅ ရာခုိင္ႏွဳန္းနဲ႔ ကပ္ျပီး အရွံုး ေပးခဲ့ရပါတယ္၊

ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲကို မ်က္ႏွာသစ္တန္း၀င္ေရာက္လာတဲ့ အာရွသူတေယာက္ေတာ့ ထုိင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းရဲ႔ ႏွမ ယင္းလပ္ ရွင္န၀ပ္ပါ။ သူ႔ကိုလည္း သူ႔အစ္ကို တက္ဆင္ ရွင္န၀ပ္နဲ႔ အရွိန္အ၀ါနဲ႔ အာဏာရလာတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ယင္းလပ္က မဲစြယ္တဲ့ ကာလမွာပဲ သူ႔ဟာ သူ႔အစ္ကုိ မဟုတ္တဲ့ သီးျခားလူတေယာက္ျဖစ္တယ္။ သင့္ေတာ္တဲ့ ဘြဲ႔တခုနဲ႔ ပညာတတ္ တေယာက္၊ အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ စီးပြားေရးသမားတေယာက္ဆုိတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပဲ ေျပာခဲ့ပါ တယ္။

ေမ့ထားလို႔ မရတဲ့ေနာက္ထပ္ အာရွသူတေယာက္ေတာ ႏိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ျမန္မာ့ျပည္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါပဲ။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ရဲ႔ သမီးျဖစ္ျပီး၊ ျမန္မာျပည္ကို ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေန  စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးျဖစ္ဖို႔၊ ကမၻာမွာ အတိမ္းအေစာင္းမခံဆံုးလုိ႔ ဆုိရမယ့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲမွာ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနရပါတယ္။

အာရွတုိက္ရဲ႔ ပထမမ်ဳိးဆက္ အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ မ်ဳိးရုိုးစဥ္ဆက္ မိသားစုအဆက္အႏြယ္ေၾကာင့္ ထိပ္ဆံုးေနရာကို ေရာက္လာၾကတာဆုိေပမယ့္၊ ေနာက္တက္လာတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ ပိုျပီး ႀကံ႕ခုိင္၊ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ပိုျပီး ယံုၾကည္မွႈရွိရွိနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာ တုိင္းျပည္ရဲ႔ စိန္ေခၚမွဳေတြကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ အသင့္ရွိေနၾကတဲ့အေနအထားမ်ဳိးပါ။

သူတို႔ရဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြကလည္း သူတို႔ဟာ သက္ဆုိင္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြက လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္မယ့္ ေရွ႔ေျပးနိမိတ္ေတြအျဖစ္ ျမင္လာၾကပါတယ္။
အာရွတုိက္ၾကီးဟာ စီးပြားေရးအရ တုိးတက္လာတယ္ဆုိေပမယ့္ လူမွဳေရးနဲ႔ ၀င္ေငြမညီမွ်မွဳေတြက ၾကီးၾကီးမားမားရွိေနတုန္း။

ဒီလိုပဲ ေဒသတခုလံုးအတြက္ ေရရွည္တည့္တံမယ့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အနာဂတ္ဆုိတာကလည္း မေရမရာပါပဲ။ ဒီလို ႏုိင္ငံေရး၊ လူမွဳေရး အခင္းအက်င္းမွာ အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္ေတြ အာဏာရလာတာျဖစ္ပါတယ္။ အခု သူတို႔ေတြ သက္ဆုိင္ရာ ႏိုင္ငံေတြရဲ႔ အဆံုးအျဖတ္ ေနရာမွာ ရွိေနၾကပါတယ္။  အာရွတုိက္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ၾကဖုိ႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ညီေစာလြင္
Sunday, 12 February 2012 02:47
REF: Asian Women on Top by Vishakha N. Desai